ﯾﮏ ﻣﺮﺩِ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ، ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺖ : “ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ! ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟” ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ؛ ﻣﺮﺩ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﺎﻕ ﯾﮏ ﻣﯿﺰ ﮔﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﯾﮏ ﻇﺮﻑ ﺧﻮﺭﺵ ﺑﻮﺩ؛ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺁﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ .
ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻻﻏﺮ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﻭ ﻣﺮﯾﺾ ﺣﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻗﺤﻄﯽ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ.. ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺷﻖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻭﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﻇﺮﻑ ﺧﻮﺭﺵ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﺎﺷﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘُﺮ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ، ﻧﻤﯽ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺑﺒﺮﻧ. ﻣﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺖ : ” ﺗﻮ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﯼ.
ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻌﺪﯼ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ. ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻮﺩ . ﯾﮏ ﻣﯿﺰ ﮔﺮﺩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻇﺮﻑ ﺧﻮﺭﺵ
ﺭﻭﯼ ﺁﻥ، ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ! ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺰ، ﻣﺜﻞ ﺟﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﺷﻖ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﻗﻮﯼ ﻭ ﺗﭙﻞ ﺑﻮﺩﻩ، ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ. ﻣﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﮔﻔﺖ : ” ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ.
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : “ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ! ﻓﻘﻂ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﺩ !
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ
ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﻃﻤﻊ ﮐﺎﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
مطلب پیشنهادی
استفاده از نقاط ضعفمان در زندگی
کودکی ۱۰ ساله که دست چپش در یک حادثه رانندگی از بازو قطع شده بود …